Vandaag was weer zo'n dag, ongelooflijke herrie in mijn dove oor, precies op een dag dat ik een groot overleg moet voorzitten. Oorzaak: stress en vermoeidheid. Gevolg: meer vermoeidheid. Je probeert het getuut wel buiten te sluiten maar dat is heel moeilijk, tegelijkertijd probeer je toch op een heldere manier leiding te geven aan de vergadering. Gelukkig verliep het allemaal vrij redelijk, maar na afloop moest ik toch even bijkomen.
Vanmiddag een gesprek op de school van één van de meiden, met iemand die niet weet dat ik doof ben en die voordat ik de kans had om dat even te melden al vrolijk liep te babbelen in een gang vol vrolijk babbelende leerlingen. Ze heeft vast en zeker veel vriendelijke dingen gezegd maar ik heb geen idee wat.
Ook mensen die me elke dag zien vergeten soms dat ik vaak slecht hoor, en dat is ook heel logisch want sommige dingen versta ik wel en in een rustige omgeving communiceer ik vrij redelijk al versta ik soms de gekste dingen. Daardoor vergeten mensen gewoon dat ik doof ben. Op andere momenten merk ik dat er ook mensen zijn die er altijd als vanzelfsprekend rekening mee houden en dat is heerlijk.
Vanavond met collega's gegeten in een eetcafe met veel ruis, en ja hoor, ik verstond weer de gekste dingen, maar gelukkig werd me dat niet kwalijk genomen. Het was erg gezellig en ook dodelijk vermoeiend. Maar hoewel ik soms de neiging heb om dit soort dingen af te zeggen doe ik dat niet want zolang ik de vrolijke stemmen van mijn collega's nog kan horen geniet ik daar graag van!
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten