Ik was daar natuurlijk met mijn ene oor heel druk aan het luisteren en gut o gut wat is dat vermoeiend! Het begint al met de collega's in de trein. Als je met je goeie oor bij het raam terecht komt is de communicatie meteen over, dus wat doe ik dan, in het gangpad op een klapstoeltje en mijn radiootje aan, oftewel ik sluit me even af. Ik kan soms niet anders maar ik denk wel dat het vreemd over komt op mensen die niet weten dat ik echt niks hoor aan 1 kant. Meestal leg ik het wel uit maar daar had ik om 8 uur in de ochtend nog geen puf voor.
Dan naar de Meervaart, leuke omgeving en ik kom naast de rotterdamse collega's al mijn vrienden uit het vak tegen, uit Gouda, Capelle, uit de Bollenstreek en natuurlijk de mensen van Probiblio. O zo graag wil ik met iedereen even kleppen en bespreken wat we allemaal voorgeschoteld krijgen op zo'n dag, maar het is knap lastig. Want het gonst zo verrukkelijk van al die vrolijke bibliotheekstemmen, en het bijgeluid dat mijn goeie oor te verduren krijgt is enorm. Na een paar uur ben ik op het randje van de uitputting en het liplezen gaat ook niet bij iedereen even vlot. Dus lieve collega's met wie ik niet gesproken heb, bij onze volgende ontmoeting weer een nieuwe poging.....het zat er even niet meer in. Volgend jaar weer? Ik moet er even over nadenken, en tegen die tijd eens kijken hoe de oren er bij staan.